Obawiam się, że nie będzie komu prowadzić tych lekcji poza szkołami

Może ci co w szkołach?

Religia w szkołach, do których uczęszczałem, była głównie okazją do niepięknego przedrzeźniania prowadzących zajęcia księży.

Z perspektywy czasu i po paru rozmowach z osobami z innych części Polski śmieszy mnie trochę, że bielska mniejszość luterańska niemal całkiem "przykrywała" u nas kwestie światopoglądowe w sprawie chodzenia na religię. W każdej klasie miało się sporo kolegów niechodzących z nami na lekcje religii i wszyscy "wiedzieliśmy", że to luteranie. Nawet nie przychodziło nam do głów, że w tej grupie mógł być jakiś zbuntowany ateusz czy coś podobnego; ot kolejny luteranin, żadna rewelacja. A podobno w innych miastach na takim buncie lansowano się wśród rówieśników!

Pewnie dziś i w Bielsku-Białej jest inaczej niż za moich czasów.

a powołanie?

Przecież napisałem... połowa. 

Możemy się zastanawiać....większa czy mniejsza? :) 

Sprzed półwieku, to linie autobusowe 117, 125 i 144 spotykały się przy Morskim Oku (róg Madalińskiego i Puławskiej) i dalej razem z linią A do skrzyżowania z Rakowiecką.

Odcinek od Madalińskiego do Narbutta jest najciekawszy.

P.S.

Trolejbusy i tramwaje na potem.

"117, 125 i 144 spotykały się przy Morskim Oku (róg Madalińskiego i Puławskiej)" tam sie urodziłem

wierny Mokotowie /parę miesięcy Żoliborz/ do dzisiaj A 117 wywalono z Mokotowa. Gdzieś tam hula po skróconej trasie

Ja pamiętam jak jeżdziłem autobusem linii "9" przez ulicę Narutowicza w Lublinie.

Moje miasto rodzinne, panie Marku.

I jaka radość wśród dziatwy jeszcze w podstawówce była gdy na polach za osedlem Rymwida rozłożyło się wesołe miasteczko w 1976 roku.

I karuzela też była, panie Marku.

No, oczywiście nie takiej klasy jak ta na Bielanach co niedziela. ale jednak była.

I tylko atletycznie zbudowany Czech budził wśród dziatwy grozę.

Przechadzał się wśród tlumu i plotki krążyły że w walił w mordę bez pardonu.

"Dołączaliśmy do nich i robiliśmy to samo. Nigdy nie odażyli się jakoś skomentować naszej nieobecności, zadrwić czy ośmieszyć. Raz że dostaliby w zęby, ale oni też czuli, że to nie ta liga, że to "coś' ich omija. "

Bardzo dobrze Pan to zdefiniował.

dziękuję

przepraszam, to do szarejkomórki

kożuszki pamiętam, oj chyba za wiele pamiętam.

Lewactwo/postępactwo zawsze walczyło o małe ośrodki. 

Nie można zamknąć się w zakrystii i się liczyć.

O to zawsze chodziło lewactwu!

Tym samym jest propagowane przez nich - " niech się Kościół nie miesza do polityki".

Kościół ma obowiązek być wszędzie gdzie są wierni, taka jest jego misja.

Ważną informacją jest to, że mieszkałem w "oku cyklonu' Stary Mokotów centrum ubecji, partii, lwp administracji czyli szczyt marzeń karierowiczów i drani z całej Polski.

Od 1949 roku mieszkaliśmy na Mokotowie przy Wołoskiej  na osiedlu WSM, naprzeciwko szpitala MSW. Mając sześć lat zacząłem naukę w szkole TPD3 na Wiktorskiej (potem przemianowana na nr 28 im. Kochanowskiego ).  Czyli to był rok  1955, religii w szkole nie było. Ale w drugiej klasie, w 1956 religia się pojawiła. Po skończeniu trzeciej klasy mama  przeniosła mnie (nieopatrznie) do szkoły podstawowej nr 37 na Narbutta. Ta szkoła otoczona była po wschodniej stronie ocalałymi z pożogi Powstania eleganckimi budynkami o nowoczesnej architekturze, podczas okupacji zajętymi przez Niemców, a powojnie przez UB. W takich mieszkaniach nie mieszkali szeregowi ubeccy kryminaliści, ale wysoko postawieni oficerowie. W przytłaczającej większości Żydzi.  Mieli  o rzut beretem do  pracy,  do budynku MSW i więzienia na Rakowieckiej. Po zachodniej stronie, aż do Madalińskiego, stały budynki świeżo wybudowanego osiedla, nazywanego przez wtajemniczone dzieci ubeckim. Tam mieszkała nieco niżej postawiona ubecka i milicyjna gromada. No... -  w tej szkole religii nie było.  Ciało pedagogiczne też było  odpowiednio dobierane. Ja mając już 10 lat dobrze rozumiałem co można tam mówić, robić i z kim.

Takich ubeckich enklaw na starym Mokotowie było więcej, zresztą nawet nasze osiedle WSM-u, zasiedlane było także "z klucza". Albo była to zupełna hołota ze społecznych nizin, element zdeprawowany ale w PPR, albo  tzw.  inteligencja pracująca i artyści - a jakże, także w PPR, także "prawdziwi " komuniści o prawidłowych korzeniach,  albo wreszcie wykształceni fachowcy, potrzebni w Warszawie.  Do tej ostatniej grupy należał mój ojciec, inżynier chemik.

A na Wołoskiej - zanim pojawił się tam autobus 117, to kursował 111. Startował z MDM-u z Waryńskiego. Były to pierwsze warszawskie Chaussony  AH48. Kiedy już kursowł na Wołoskiej 117, to  zaraz potem razem z 114.

"Nie można zamknąć się w zakrystii i się liczyć." - nie czułem się zamknięty w zakrystii. Wręcz przeciwnie zakrystia była wielkim światem. Młodzi z  małych ośrodków zasilają Wilanów i korporacje -  ich się nie zmieni, aspirują. Oni powinni byc zmienieni u siebie. Praca powinna byc tam gdzie się urodzili. 

Tak to właśnie wyglądało, dodali sporo "świeżej krwi" aby ich broniła jakby co. Pamiętam że w niektórych domach, przed stanem wojennym, w tych nowych na klatkach schodowych siedziały czujki mające "bronić przed Solidarnością, która przyjdzie mordować" Tak, tak.

PS. Mieszkam na Wołoskiej 2 przystanki za szpitalem. 

No to ja pamietam starsze czasy. Rakowiecką od Puławskiej jeździł ttylko tramwaj 23, trasa kończyła sie pętlą przy SGGW . Potem doszedł tramwaj 2.  Tramwaj linii 12 o której Pan pisze, pojawił się dopiero wiele lat później, gdy wybudowano linie tramwajową w Al. Niepodległości i połączono z linią na Rakowieckiej. A potem zlikwidowano tory na Rakowieckiej od Al. Niepodległości do Puławskiej - i tak jest do teraz.

Tam gdzie teraz na Wołoskiej jeździ 12 i inne tramwaje, za moich dziecięcych czasów jeździły pociągi towarowe. Tory szły dalej przez Pole Mokotowskie aż w okolice dzisiejszego akademiku Riwiera. Do szpitala MSW - naprzeciwko mojego domu - szła bocznica kolejowa, na którą raz w roku wjeżdżał pociąd z ziemniakami dla szpitala.

PS. Mieszkam na Wołoskiej 2 przystanki za szpitalem. 

To ja tam chodziłem na pola, rosła  tam kapusta i pasły się krowy (za Odyńca w stronę Woronicza).

Wołoską przesunięto, pod trawnikami leżą kocie łby. 

Warto !

Zgoda co do komentarza, ale "religii poza szkołami i tak nie miałby kto prowadzić." No a kadra prowadząca zajęcie teraz w szkołach to pójdzie na bezrobocie? 

Oni swoją przeszłość wyrzucają do zsypu. Chcą o niej jak najszybciej zapomnieć.

Kiedy religia wróciła do szkół, kapłani wiele lat uczyli w szkołach za darmo.

Nie szkodzi :)

Miło posłuchać też nazw ulic, po których się kiedyś chodziło i jeździło.

MDM to nie Mokotów.  Mokotów zaczynał się od Placu Unii Lubelskiej w kierunku południe

przyłączyć MDM do Mokotowa to nawet Stalinowi się nie udało :). Wie Pan ja Mokotów oglądam sercem. 

Ten MDM mnie zabolał :)

No dobra. To jaki typ architektury reprezentują te budynki mieszkalne między Racławicką a Dąbrowskiego? A Madalińskiego to co to jest? Art-deco? To jest klasyczny MDM, jak na Marszałkowskiej, tylko się tak nie nazywa. Jestvjeszcze wariant ze soadzistymi dachami na wschodnią mańkę od pl. Zbawiciela oraz na Wierzbnie przy ul. Odyńca. 

Nie artdeco a modernizm międzywojenny, to co pozostało z pierwotnej zabudowy tej części Puławskiej, budowanej od końca lat 20 XX. ale dobrze Pan kojarzy bo to co dobudowywano to też według tych wzorów, w stylu radzieckiego i niemieckiego modernizmu, ukochanego i promowanego podczas odbudowy. To samo MDM i pałac stalina, ten przynajmniej na manchatańskich wieżowcach przełomu XIX - XX wzorowany, jak siedem bodajże podobnych moskiewskich.

Łezka mi sie zakręciła od wspomnień Panów, chociaż trochę późniejsze moje ale też mokotowskie. I po bruku na Wołoskiej wujek mnie kilka razy taksówką woził, spokojniej się dojeżdżało do wiaduktu na Marnarskiej nad torowiskiem. 

dziadostwo to fakt ale, warszawiak nigdy nie powie MDM. Tam są blokasy w stylu nijakim, /daleko im do MDM/ i tzw. pentagon - tak, ten trochę emdeemowaty.

Pozdrawiam Sąsiada

Pozdrawiam Sąsiada

MDM to nazwa własna.  Znajduje się na terenie  Sródmiescia.  I zawsze tam była.

Nie rozumiem po co ta dyskusja. Fakty  niew sa "dyskutowale", w przeciwueństwie do opinii, czyli np. jaki styl z czym  komu się kojarzy.

Zamiast skorygować pomyłkę, to brniesz w aberrację. Nota bene nie pierwszy raz .

tak, to trochę przeciągnięte.

My tak sobie o okolicy znanej sprzed lat pięćdziesięciu i więcej.

Takie varsaviana.

Przyznaję, że dziś wygląda inaczej, ale w stare ścieżki póki co łatwo trafić ... i się zadumać.

MDM to skrót nazwy własnej  oznaczającej Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową.

Na tym kończę udzielanie korepetycji, bo jeśli  ktoś czegoś nie chce się nauczyć, to nie wypada nalegać.

Narbutta ?

Dziś też zamknięte, ale dziesiątki lat temu można było wejść i zobaczyć.

:)

Dziś więzienie jest otwarte.

Bardzo się zmieniło przez półwieku.

Nawet z tyłu głowy noszę jego obraz.

Chyba trzeba poszukać w cyfrowych zbiorach, jak wyglądało w latach sześćdziesiątych.

.

pola samouzgadnione.

.

Bardzo ważna była ul. Kazimierzowska. Dojeżdżało się nią z Ursynowa Płn. autobusami 182, 502 (a potem szło się na skróty koło kina Iluzjon zdaje się), a 104 aż na Rakowiecką (pętla). Między SGGW z jednej strony Al. Niepodległości, a SGPiS/SGH i więzieniem z drugiej był ogrodzony teren - wykopy pod Metro. Chodziło się jeść skromne szybkie obiady (leniuchy) w barze przy Rakowieckiej - na przeciw Wydz. Leśnego (już tam nie ma), przy Puławskiej - gdzieś niedaleko wlotu Madalińskiego, do wielkiego baru na Puławskiej koło Pl. Unii Lubelskiej (jak się tam zmieniło!) albo też (na kartki) w stołówce Politechniki (gdzie teraz św. Andrzeja Boboli przechodzi w Wołoską). A kawałek dalej był basen. Kościół na Domaniewskiej otoczony był jeszcze płotem "roboczym" z desek. Budowano też wielki kościół dominikański (Służew nad Dolinką) - Msze św. były w klasztorze, najbliższy akademikom kościół - św. Katarzyny.

Parę słów o nauce religii. Na początku lat 90-tych odbywało się chwilowe wyprowadzanie katechezy ze szkół do kościoła. Czyli dzieci przygotowujące się do Sakramentu Bierzmowania główny kurs, bezpośrednio przed Bierzmowaniem, przechodziły w parafii. Np. w Pyrach przez 9 piątków dzieci przychodziły wieczorem na Mszę św. z kazaniem, potem w kościele wysłuchiwały katechezy głoszonej przez przygotowaną osobę świecką, później wszyscy wychodzili na teren przykościelny. Był podział na grupki dzielenia, które prowadzili animatorzy z różnych grup modlitewnych z Warszawy. Tutaj wszystko działo się bardzo spokojnie.

Dawniej salki na plebaniach nie były przypadkowymi salami do takiego czy innego przedmiotu. Były bardzo dobrze wyposażone (np. u mnie na wsi). Księża byli u siebie, a dzieci szły przed czy po szkole na religię. Religia była więc celem samym w sobie na tle innych przedmiotów, a nie lekcją przerywnikiem, czasem na odrabianie zadań z innych "poważnych" przedmiotów. Każdy pozdrawiał Pana Jezusa, a w szkole czasem bywa tak, że prawie nikt z kadry nie odzywa się do księdza, bo wymaga od uczniów, by się uczyli, ale też bo mówi rzeczy nieraz przeciwne do tych, co mówią na lekcjach nauczyciele.

Ucząc (dawno temu) w szkole średniej mogłem zaobserwować skutki łamania sumień dzieci na jakichś  lekcjach, bo uczniowie i uczennice odreagowywali na lekcji religii, zachowując się, delikatnie mówiąc, niestosownie, albo jak kto woli - robili psychiatryk. Więc w środowisku siejącym zgorszenie wśród dzieci, obecność kapłana, siostry zakonnej, czy katechetów świeckich, mogła mieć nieraz wartość zbawienną.

to chyba Puławska 10 na drugim piętrze mieszkał wujek. U Pana Wróbla strzygłem się z tatą regularnie.

Obchodzę sobie te okolice i nie poznaję.

Zieloną Budkę (była zielona) już słabiej pamiętam, ale linię 33 na ulicy Goworka bardzo wyraźnie. Kino Moskwa zniknęło, a nowe torowisko to takie jakby z Łodzi - rozjazd przed rozjazdem i aż trzy tory :)

Dziękuję za artykuł i wszystkie komentarze.

Tego przy Dworkowej nie kojarzę, ale w pobliżu były Promenada i Sielecka.

Tak to już prawie półwieku temu.